سوره قمر

«سوره قمر» پنجاه و چهارمین سوره از قرآن مجید است و دارای ۵۵ آیه می باشد.

نزول سوره

سوره «قمر» از سور مکی است. این سوره در ترتیب مصحف، پنجاه و چهارمین سوره و در ترتیب نزول، سی و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره طارق و پس از آن سوره ص نازل شده است.

محتوای سوره

این سوره به جز دو آیه از آخرش که متقین را وعده بهشت و حضور در نزد خداى تعالى می‌دهد بقیه آیاتش یکسره مربوط به انذار و تهدید است، نخست در این سوره به معجزه «شق القمر» اشاره مى‌کند، که رسول خدا (ص) آن را به خاطر مطالبه قومش آورد. و سپس می‌فرماید که: همان قوم او را ساحر خواندند، و نبوتش را تکذیب نموده، هم چنان هواهاى نفسانى را پیروى کردند، با اینکه خبرهاى تکان دهنده‌اى از اخبار روز قیامت و از داستانهاى امم منقرضه در گذشته بگوششان خورد.

آن گاه دوباره به نقل پاره‌اى از آن داستانها بر مى‌گردد، اما پیداست که با خشم و عتاب آنها را نقل مى‌کند و بد حالیشان در روز قیامت هنگام بیرون شدن از قبرها و حضورشان را براى حساب خاطرنشان می‌سازد.

و سپس به داستانهایى از قوم نوح، عاد، ثمود، قوم لوط، و دودمان فرعون، و عذابهاى دردناکى که به خاطر تکذیبشان پیامبران را بر سر آنان آمد، پرداخته، می‌فرماید: قوم پیامبر اسلام نزد خدا عزیزتر از آنان نیستند، و ایشان هم مانند آنها نمی توانند خدا را عاجز سازند، و در آخر همانطور که گفتیم سوره را با بشارت به متقین ختم می کند.

فضیلت سوره

ابی بن کعب از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله روایت نموده که آن حضرت فرمودند: کسى که سوره «اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ» را در هر روز قرائت کند روز قیامت برانگیخته شود در حالى که صورتش مانند ماه شب چهارده است و کسى که آن را در هر شب بخواند افضل است و روز قیامت خواهد آمد در حالى که چهره و صورتش بر چهره‌هاى مردم درخشندگى و برافروخته‌گى دارد.

یزید بن خلیفه از امام صادق علیه السلام حدیث نموده که فرمود: هر کس سوره مبارکه «اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ» را قرائت نماید خداوند وى را از قبرش بر ناقه و شترى از شتران بهشت بیرون آورد.

پانویس

منابع

• فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۲۴، ص۳.
• محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۹، ص۸۹، قم ۱۳۷۴.
• ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه.

پیوست

سوره قمر/متن و ترجمه